İran’da Aile Birleşimi Yoluyla Oturma İzni Alınabilir mi, Hukuki Süreç Nasıldır?

1. Giriş

İran’da yaşayan yabancılar için oturma izni almanın en önemli yollarından biri aile birleşimi prosedürüdür. Özellikle İran vatandaşlarıyla evli olan yabancılar, eş ve çocuklarıyla birlikte yasal olarak ülkede ikamet etme hakkı kazanabilmektedir. Ancak süreç yalnızca evlilik bağı ile sınırlı değildir; anne, baba veya çocuk üzerinden de başvuru yapılabilmektedir. Bu nedenle aile birleşimi, göçmen hukukunun en hassas alanlarından birini oluşturmaktadır.

2. İran’da Aile Birleşimi İçin Hukuki Dayanak

İran hukuk sisteminde aile birleşimi şu yasal düzenlemeler ışığında uygulanır:

İran Medeni Kanunu: İran vatandaşlarıyla evli yabancı eşlerin haklarını düzenler.
Yabancılar ve İkamet Kanunu: İran’da uzun süreli kalacak yabancıların başvuru usullerini belirler.
Uluslararası Sözleşmeler: İran’ın taraf olduğu bazı insan hakları sözleşmeleri aile hayatının korunmasını güvence altına alır.

Bu düzenlemeler, aile bağının korunması ve yabancıların temel haklarının gözetilmesi amacıyla uygulanır.

3. Başvuru Şartları

Aile birleşimi yoluyla İran’da oturma izni almak için aranan temel şartlar şunlardır:

Geçerli bir evlilik veya soy bağı: İran vatandaşı ile evli olmak ya da ebeveyn/çocuk bağına sahip olmak.
Resmi belgeler: Nikâh belgesi, doğum kayıtları, pasaport ve kimlik belgeleri.
Mali yeterlilik: Başvurucu veya İran vatandaşı eşin aileyi geçindirecek düzeyde mali imkâna sahip olması.
Kamu güvenliği şartı: Başvurucunun İran’da kamu düzeni ve güvenliği açısından risk teşkil etmemesi.

4. Başvuru Süreci

Aile birleşimi için izlenen prosedür şu şekildedir:

Başvuru Mercii: İran İçişleri Bakanlığı’na bağlı Yabancılar ve Göçmenler Genel Müdürlüğü.
Belgelerin Teslimi: Evlilik cüzdanı, kimlik belgeleri, mali durum beyanı ve ikamet adresi sunulur.
İnceleme Süreci: Yetkililer evliliğin veya aile bağının gerçekliğini araştırır.
Oturma İzni Verilmesi: Başvuru uygun görülürse genellikle 1 yıllık oturma izni düzenlenir, daha sonra uzatılabilir.

5. Kurgusal Örnek Olay

A (Türkiye vatandaşı), 2022 yılında B (İran vatandaşı) ile Tahran’da evlenir. A, evlilik sonrası İran’da kalmak ister. Ancak A’nın ülkede çalışma izni yoktur ve tek dayanağı evlilik bağıdır.

Başvuru sırasında A’dan şu belgeler talep edilir:

Türkiye’den alınmış apostilli evlenme belgesi,
Pasaportunun noter onaylı tercümesi,
Eş B’nin İran kimliği (Shenasnameh) ve ikamet adresi,
Ailenin geçimini sağlayacak gelir belgeleri.

Yetkililer evliliğin gerçek olup olmadığını teyit etmek için A ve B’yi ayrı ayrı görüşmeye çağırır. Soru-cevapların tutarlı olması üzerine başvuru kabul edilir ve A’ya 1 yıllık oturma izni verilir.

6. Hukuki Riskler

Sahte evlilik şüphesi: Belgelerin sahte olması veya evliliğin yalnızca oturma izni için yapılmış olması durumunda izin iptal edilebilir.
Mali yetersizlik: Eşin maddi durumu ailenin geçimini karşılamaya yetmiyorsa başvuru reddedilebilir.
Kamu düzeni ihlali: Başvurucunun daha önce suç işlemiş olması da ret sebebidir.

7. Uluslararası Hukuk Bağlantısı

İran, Medeni ve Siyasi Haklar Sözleşmesi ile aile hayatına saygı ilkesini kabul etmiştir. Bu nedenle aile birleşimi taleplerinde keyfi ret kararı verilmesi uluslararası hukuk açısından sorun yaratabilir.

8. Sonuç

İran’da aile birleşimi yoluyla oturma izni almak mümkündür; ancak sürecin başarıyla sonuçlanabilmesi için belgelerin eksiksiz sunulması ve evlilik bağının gerçekliğinin ispatlanması şarttır. Yabancıların hak kaybı yaşamamak için süreci bir avukat veya uzman danışman aracılığıyla yürütmesi faydalı olacaktır.

Single Blog Title